Helene de Ridder

Helene de Ridder

Helene de Ridder werkt met batik

Een aantal jaren terug luisterde iemand naar mijn zwijgend verhaal.
Er was geen klank, enkel de geschreven taal. Een uitwisseling van woorden en gedachten.
Ik begon het leuk te vinden dat schrijven. Schrijven wat ik voelde. Niemand die me hoorde.
Dit is de bron, het ontstaan van mijn geschreven batikwerken.

Hoe ben je begonnen met textiel als medium voor je kunst? En wanneer was dat?

  • In 1976 ben ik begonnen aan de academie voor Schone Kunsten te Aalst (B) waar ik de richting Monumentale Kunsten volgde, toen nog Kunstambachten/Sierkunsten.
    Deze opleiding bestond uit het maken van glasramen (glas in lood), weven, stofapplicaties, batikken, glazuur op metaal, juwelen maken…….
    Na het maken van een glasraam, verschillende stofapplicaties (zowel murale als ruimtelijke werken), het weven van verscheidene wandtapijten, vele kleurrijke batikwerken ben ik beginnen experimenteren met batikwas, tjantings en borstels. Het gebruik van ‘zwart’ als kleurstof opende een nieuwe weg naar het meer en meer zoeken naar ‘eigenheid’ in mijn batikwerken.

Waar werk je op dit moment aan?

  • Momenteel ben ik aan het werken aan verschillende werken tegelijk, af en toe leg ik ze langs de kant. Even afstand doen en nadien met een nieuw gevoel verder werken.

Wat is je opleiding?

  • Mijn opleiding kreeg ik aan de academie voor Schone kunsten te Aalst (B), Monumentale kunsten.
    Het was geen dagonderwijs maar een avond- en zaterdagopleiding.
    Eerst begonnen met de zaterdagopleiding. Een 5-jarige opleiding en daarna 3 jaar specialisatie. Ik was zo geboeid door de verschillende technieken dat ik na 2 jaar ook de avondopleiding begonnen ben, een 4-jarige opleiding en daarna 2 jaar specialisatie.
  • Gedurende de specialisatiejaren hadden we ook op maandagavond gedurende 2 jaar kunstgeschiedenis. Heb toen mijn eindwerk gemaakt over de kubisten en Marcel Duchamp.
  • Ik was in die periode alle dagen (ma, di, wo, do), s’ avonds aanwezig in de academie en ook op zaterdag een ganse dag.
Helene de Ridder

Wat is je inspiratiebron?

  • Teksten, letters, schriftuur, ogen, prikkeldraden, maar vooral mijn eigen gevoel is een inspiratiebron.

Wie zijn je voorbeelden?

  • Noel Dyrenforth was tijdens mijn opleiding aan de academie mijn grote voorbeeld. Natuurlijk door het zoeken naar een eigen stijl is onze manier van werken totaal verschillend geworden.
    Nu heb ik vooral bewondering voor kunstenaars die zich een zekere manier van werken eigen maken waardoor het hun ‘eigenheid’ is. Kunstenaars die het traditionele durven verlaten.
Helene de Ridder

Wat zijn je favoriete technieken?

  • De batiktechniek is momenteel een techniek die ik de laatste jaren het meest gebruik.
    Batik opende een boeiende nieuwe wereld, een wereld van anders-zijn: niet zozeer de traditionele, maar de experimentele batik, van kleur naar wit/zwart, van vlakken naar details, van schrijven naar prikkeldraden, van muraal naar ruimtelijk, het is een zoeken naar een antwoord op zoveel vragen.
    Batik hoort bij mezelf: ‘helenebatik’……
  • Het samenvoegen van verschillende elementen (assemblages), het gebruik van diverse materialen in combinatie met de batik is een boeiende manier van werken voor mij. Het is altijd een zoeken naar nieuwe dingen, nieuwe mogelijkheden.

Hoe heeft je werk zich ontwikkeld?

  • Mijn werken zijn door de jaren heen van kleurrijke abstracte naar wit/zwart detailwerken gegaan.
Helene de Ridder

Aan welk werk ben je gehecht en waarom?

  • Een groot werk die ik geschreven heb en gaat over de dood. Geschreven in spiegelbeeld, volledig wit/zwart. Een melancholisch werk maar voor mezelf van heel veel betekenis.

Welke tips heb je voor andere kunstenaars?

  • Wat ik vooral aan andere kunstenaars als tip wil geven is ‘blijf gewoon jezelf’, iedereen is uniek en zoek naar je eigen ‘zijn’. Blijf zoeken tot je een eigen stijl hebt, het komt, soms onverwachts……
Helene de Ridder

Waar kan ik nog meer werk van je zien?