Hilde de Rooij
Hilde de Rooij werkt met de combinatie van glas en ’textiel’. Voor haar werk haakt en breit ze tuttige kleedjes van ijzerdraad, die ze later gebruikt om het hete glas te vervormen. Het zo verkregen, donkere glas werk doet haar aan rouwkanten denken.
Hoe ben je begonnen met textiel als medium voor je textielkunst? En wanneer was dat?
- Vanaf heel klein, vanaf dat ik me kan herinneren, ben ik bezig geweest met naald en draad, lapjes etc. Handwerken was mijn favoriete vak op de Lagere School. Ik was er ook goed in, dat helpt natuurlijk. Ik ben geboren in Tilburg, daar was in mijn jeugd nog veel textiel.
- Ik heb door de jaren heen eindeloos veel dingen gemaakt met textiel, maar dat was meestal als ambacht. Ik zou dat zelf niet labelen als kunst. Het is pas de laatste 5 jaar dat ik af en toe dingen maak waarvan ik begin te denken dat het kunst is.
- Sinds een jaar of 10 werk ik ook met glas.
Waar werk je op dit moment aan?
- Ik zit volop in de voorbereiding van een bijdrage aan Lichtfeest Loosdrecht. Dat wordt dit jaar voor de 1e keer georganiseerd. Er zijn 15 kunstenaars en 7 basisscholen die deelnemen. Het feest is van 6 december tot 6 januari. Het idee is dat er 11 van mijn tuinornamenten in een vijver worden geplaatst. Liefst allemaal apart verlicht. De ornamenten zelf zijn klaar. Ik ben nu nog in overleg met een lichtkunstenaar die meekijkt naar de verlichting. Als het te ingewikkeld blijkt of te weinig effect geeft om de ornamenten elk apart in het water te verlichten gaan we naar plan B; verlichting met een aantal spots vanaf de kant.
De vijver is ongeveer 1.20 diep en koud. Het zal nog een avontuur worden om de ornamenten hier te plaatsen. Dat doe ik samen met mijn man. Waadpakken aan en gaan.
Wat is je opleiding?
- In een grijs verleden heb ik 2 onderwijsaktes textiele werkvormen gedaan; de aktes K & U. Ik heb altijd cursussen gevolgd, aan zelfstudie gedaan en ik heb de 5 jarige glasopleiding aan Instituut Kunst en Ambacht (IKA) in Mechelen gevolgd. Daarvoor ben ik afgelopen zomer geslaagd.
Wat zijn je favoriete technieken?
- Stapelen, rijgen, knopen, haken en breien. Alles in combinatie met glas.
Ik stapel/rijg flessenglas en kringloopglas op metalen staven. Dat zijn mijn tuinornamenten. Bijna te vergelijken met grote kralensnoeren.
Ik knoop stukjes glas aan elkaar tot grote doeken. Met warm getint koperdraad en antiek glas. Die doeken bewegen zachtjes in de wind.
Ik brei en haak met metaaldraad en smelt daar glas door- en overheen. Zo maak ik sculpturen.
Waarom ik me niet gewoon op sec glaswerk concentreer? Dat weet ik niet helemaal. Glas heeft vaak een harde uitstraling, misschien wordt het er zachter van. En ik vind de beweging in mijn geknoopte werken ook heel mooi en sprookjesachtig. Dat effect kan ik alleen maar bereiken door draad te gebruiken.
En ik houd van de herhaalde bewegingen van het knopen, haken en breien; werkt voor mij als mediteren, tenminste als er geen tijdsdruk op staat.
Hoe heeft je werk zich ontwikkeld?
- Van technisch perfect werk en mooi werk om te zien naar meer verhalend werk met meer inhoud.
En van tamelijk strak werk naar meer organische vormen.
En andere ontwikkelingslijn is die van textielwerk naar werken met glas en de laatste jaren een combinatie hiervan.
Ook een ontwikkeling is dat ik altijd vond dat mijn verhaal geen belang had, ik vond mezelf niet belangrijk genoeg en was bang mensen te vervelen met een persoonlijk verhaal. Inmiddels heb ik die blokkade overwonnen, of liever gezegd, het lukt me meestal om dat te vergeten. En dan blijkt het persoonlijke ook een boodschap te hebben voor anderen. Zij kunnen zich erin herkennen. Er kan iets resoneren, werk kan dan taboe doorbrekend werken.
Wie zijn je voorbeelden?
- El Anatsui is inspiratiebron, met zijn beweegbare sculpturen/kleden van hergebruik materialen. En Joyce Overheul; zij slaagt erin om traditionele vrouwelijke technieken te gebruiken en daarmee krachtige statements te maken. Matthew Szὅsz is een glaskunstenaar die mij boeit; hij gebruikt glas in allerlei niet-conventionele technieken.
Ik ga graag naar musea en exposities moderne kunst.
Aan welk werk ben je gehecht? En waarom?
- Ik raak gehecht aan elk werk waaraan ik werk. Er zit altijd een stukje van mijn ziel in. Ik vind het meestal ook fijn om oud werk terug te zien. Het werk waar ik het meest aan gehecht ben is ‘gevangen herinneringen’. Mijn laatste grote werk. Hier zijn de foto’s van. Het werk bestaat uit 15 sculpturen van haak-/glaswerk rondom een kopergazen tent. Het is een werk over verwaarlozing en misbruik. Het is een heel persoonlijk werk en ik heb er lang aan gewerkt, zowat 1 jaar. Uitgangspunt waren de kleedjes die mijn moeder haakte. Die lagen altijd keurig netjes recht. Het is een donker, mysterieus en mooi werk geworden.
- Ik heb het gemaakt voor het eindexamen van de glasopleiding. Tijdens de expositie afgelopen zomer stond het werk in een eigen kamertje. Af en toe kwamen mensen na het zien van dit werk zeer geraakt uit dat kamertje, wat weer tot gesprekken en verhalen leidde. Dus aan alle kanten voel ik mij hiermee verbonden. Ik vind het jammer dat het werk nu opgeslagen staat. Ik heb gelukkig wel al 2 voorlopige afspraken voor expositie in het komende jaar.
Welke tips heb je voor andere kunstenaars?
- Volg je intuïtie. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Voor mij werken stilte, fijne muziek, in de tuin rommelen, lummelen en wandelen goed om bij mijn gevoel te komen/blijven. En niet te hard willen maar spelen met het materiaal. Ook belangrijk zijn mensen in je buurt die moeite doen je te begrijpen. Die, als jij nog in de mist van flarden intuïtie ronddwaalt, vertrouwen in je hebben en je mee op het pad houden. Houd contact met deze soort mensen.
Waar kan ik nog meer werk van je zien?Website, Facebook, Instagram?
Adinka Tellegen
Mia Meijers