Anneliet van Beelen
Anneliet van Beelen
‘Ik zou als mens zeven verschillende levens willen hebben.’ Ze begon met een universitaire opleiding Nederlands, studeerde daarna rechten, werkte als jurist maar gooide haar leven volledig om en begon aan de avondopleiding aan Academie Minerva in Groningen. Inmiddels werkt ze al weer geruime tijd als beeldend kunstenaar.
Anneliet van Beelen
Hoe ben je begonnen met textiel als medium voor je kunst? En wanneer was dat?
- Op de lagere school was ik al creatief bezig met textiel. Ik stam nog uit de tijd waarin de meisjes geacht werden te leren mazen en pannenlappen en flessenwarmers te breien, maar ik had meer plezier in vrij werk: borduren en collage-achtig naaien en tekenen met textiel. Op de kunstacademie was ik aanvankelijk voornamelijk aan het schilderen maar in mijn derde jaar begon ik te schilderen op oude gordijnstof die in het schilderwerk een hoofdrol kreeg.
Waar werk je op dit moment aan?
- Op dit moment ben ik bezig met een paar benen, gemaakt van papier maché en bekleed met oude dekens.
Wat is je opleiding?
- Ik heb de kunstacademie gedaan in Groningen, academie Minerva. Daarna heb ik hier en daar nog losse beeldhouw- en textielcursussen gevolgd, vooral bij het kunstencentrum (tegenwoordig Vrijdag) in Groningen.
Wat is je inspiratiebron?
- Mijn inspiratiebron is vooral de mens en zijn of haar beperkingen. Onze wederwaardigheden in het dagelijks leven. Gevoelens van onmacht en misplaatstheid. We stuntelen wat af met z’n allen en doen daar lekker dik over. En gaan verschrikkelijk op onze bek!
Wie zijn je voorbeelden?
- Een bonte stoet aan kunstenaars inspireren mij: Louise Bourgeois, Benoît Hermans, Guda Koster, Harma Heikens, Frida Kahlo, Alet Pilon, Odilon Redon, Thierry de Cordier, Elspeth Diederix, Emo Verkerk, Saskia Olde Wolbers en Berlinde de Bruyckere.
Wat zijn je favoriete technieken?
- Ik ben niet heel standvastig wat betreft technieken. Eigenlijk ben ik snel verveeld als ik iets onder de knie heb. Maar wat ik al een lange tijd doe, is beelden maken, levensgroot, van kippengaas en papier maché. Ik bekleed ze met kringlooptextiel zoals oude dekens, borduurwerken of bontjassen.
Hoe heeft je werk zich ontwikkeld?
- Een ontwikkeling die mijn werk doormaakt, is van realisme naar absurdisme. Mijn werk kan schuren en pijn doen, maar vaak roept het ook een lach op. Ik hou van humor. Die ontstaat vaak door zaken te combineren die niet bij elkaar horen, een collage-element. Ik hou ook van ambacht maar ik moet voor mijn eigen werk oppassen dat ik me daar niet in verlies.
Aan welk werk ben je gehecht en waarom?
- Mijn zeemeermummie is nog steeds mijn favoriet. Het is een van de werken die mij zelf het meest heeft verrast. Dat je het af hebt en dan eigenlijk zelf niet snapt waar het vandaan komt: heb ik dat gemaakt?!
Welke tips heb je voor andere kunstenaars?
- Ik denk dat het voor vrijwel alle kunstenaars de uitdaging is om werk te maken dat zo dicht mogelijk bij jezelf blijft. Dat betekent vooral dat je je totaal afsluit voor de vraag wat anderen van je werk zullen gaan vinden. Een van mijn docenten op Minerva zie ooit: als je je een beetje schaamt voor wat je laat zien, dan zit je vermoedelijk heel dicht in de buurt van wat je moet maken. Die schaamte moet je voorbij.
Waar kan ik nog meer werk van je zien? Website, facebook, instagram?
- Mijn werk is te zien op mijn website www.vanbeelen.nu, en op Facebook en Instagram.
- Op dit moment (april 2021) hangt mijn fotoproject Jarige navels, waarmee ik het NOS-journaal heb gehaald, al maanden te verstoffen in het dichte museum MOW te Bellingwolde. Hopelijk gaat het binnenkort open!
Mirjam Pet