Jonaske de Ruiter

Jonaske de Ruiter Structures, 2018

Jonaske de Ruiter

combineert en integreert verschillende kunstvormen, zoals fotografie en textiel. Figuratie en abstractie wisselen elkaar af in haar werk.

Waardoor word je aangetrokken tot textiel? Waarom werk je graag met textiel?

  • Textiel is als een tweede huid voor de mens. Wij zijn gewend om ons hele leven kleding te dragen. Al van jongs af aan heeft textiel mij aangetrokken. Het voelen van een mooi geweven lap stof, de manier waarop het valt en soms als een waterval door je vingers glijdt. De wijze waarop het licht valt, transparant of juist niet.
    Ik ben opgegroeid met een moeder die altijd al onze kleding zelf maakte. Haar carrière als medewerkster op een tekenkamer in de textielindustrie in de jaren ’50 zette zich door in haar leven thuis. Altijd was ze met de naaimachine in de weer, zat ze te breien of te haken. Later, ik denk in de jaren ’70, begon ze met spinnen, weven en zelf verven van wol. En de laatste jaren van haar leven maakte ze schilderijen van quilts. Als vanzelfsprekend leerde ik die technieken ook. Al zou ik me niet zelfstandig aan een weeftoestel wagen.

Wanneer besefte je dat textiel ook een medium voor kunst kon zijn?

  • Het besef van de textielkunst is mij bijna met de paplepel ingegoten. Toch heeft het lang geduurd voor ik zelf textiel -steeds meer- ben gaan gebruiken in mijn eigen kunstwerken. Ik ben in 1992 gaan schilderen en in 2012 zijn de eerste collage-schilderijen ontstaan. Mijn eerste, wat ik zou willen noemen, textielkunstwerken zijn in 2016 ontstaan. Mijn eerste textielkunstwerk is een aandenken aan mijn moeder.
Jonaske de Ruiter Restructured #2

Wat is je favoriete techniek?

  • Ik fotografeer ook en ik ben voortdurend op zoek om mijn foto’s via verschillende transfertechnieken op stof over te zetten. Het gebruik van verschillende materialen stoffen vormen daarbij een spannende ontdekkingstocht. De stoffen bewerk ik vervolgens met de naaimachine of ik borduur met de hand. Door de afwerking worden het kussentjes die gevuld zijn met lucht. Het geeft de werken iets speels en tegelijkertijd ook iets grilligs. Ik kan het nooit helemaal in de hand hebben. Dat is ook waar ik van hou; schoonheid met een rauw randje.
    Stoffen vinden ook steeds meer hun plek in mijn mixed media technieken.

Werk je ook wel eens in een ander medium?

  • Ja, ik werk veel met art-journals, oude boeken krijgen een nieuw leven als dagboek. Ze gaan altijd mee op reis en daarin schrijf ik mijn ervaringen op maar maak ik ook collages met de voorwerpen die ik op mijn pad tegenkom. Materialen die ik altijd bij me heb als ik onderweg ben zijn: mijn art-journal, borduurdraad, garen en naalden, een schaar, schildermedium, oliepastel en een paar stiften.

Welke opleiding heb je gevolgd?

  • Ik heb de Nieuwe Akademie in Utrecht gevolgd. In die periode schilderde ik vooral. Omdat dit een zaterdag academie is heb ik altijd plekken gezocht waar ik meer kon leren en mijzelf kon uitdagen. Daarna en daarnaast heb ik altijd workshops gevolgd om nieuwe technieken te leren die ik wilde gebruiken in mijn kunstwerken. In 2016 heb ik de basisopleiding fotografie aan de Fotoacademie in Amsterdam gedaan. Op dit moment volg ik fotografielessen bij een fotograaf in Amsterdam en ben ik mij aan het bekwamen in de techniek van de blauwdruk op stof.
Jonaske de Ruiter Onder moeders rokken

Wie zijn je voorbeelden? (Noem er  5)

  • Louise Bourgeois  (red.: even een ander linkje met interessante informatie over haar en haar werk) , Per Kirkeby, Robert Rauschenberg. In drie personen al een grote diversiteit en vooral zeggingskracht in hun werk. In mijn leven heb ik niet zoveel ‘idolen’ gekend. Ik zoek graag mijn eigen weg en bezoek exposities op basis van wel/niet aanspreken of het schurende karakter ervan. De laatste jaren kan ik bijvoorbeeld ook erg genieten van de video’s van Bill Viola. En als inwoonster van Tilburg heb ik één van de meest prachtige plekken op het gebied van Textiel om de hoek, het Textielmuseum. Ik loop daar regelmatig binnen en voel me dan als een kind in een snoepjeswinkel.

Wat inspireert jou? Heb je een hoofdthema?

  • Mijn hoofdthema’s zijn gekoppeld aan mijn ‘zijn’, aan mijn ervaringen in de wereld. Ik hou van schoonheid met een rauw randje. Ik hou ook van de schoonheid van verval en zie in de meest kwade dingen toch het goede. Ik vind dit echt een moeilijke vraag. Schoonheid, verfijndheid, detaillering en harmonie in het beeld, dat zijn aspecten waar ik naar zoek. Mijn reizen naar Nepal de laatste jaren hebben me geïnspireerd. De tegenstellingen in de culturen, de verschillen tussen de mensen en soms ook weer niet. Ik tracht dat op mijn eigen manier vorm te geven in textielkunstwerken naast mijn foto-documentaires.

Hoe begin je met een werk? Schets je, lees je, kijk je naar andere kunstenaars, maak je proefjes?

  • In mijn hoofd is voortdurend een proces van verandering en vernieuwing gaande. Ik ben erg slecht in het mijzelf herhalen. Seriematig werken dwingt mij om een verhaal in de tijd te vertellen en voor een deel vind ik dat ook nog prettig. De fotografie leert mij wat dat betreft heel erg veel omdat ik de kracht van series heb leren ontdekken. Door veel in mijn artjournal te werken en creatieve trainingen te geven word ik gevoed en vallen regelmatig de zogenaamde dingen op z’n plek. Ik ga dan vervolgens experimenteel aan het werk om dat uit te zoeken. Daarbij geniet ik van het proces en kan het zomaar zijn dat ik weer een nieuw zijpad ontdek.

Wat is het belangrijkste in je werk volgens jou? Wat wil je overbrengen?

  • Mijn werken staan op zich en ik hoop dat ze zichzelf communiceren met de kijker. Ieder zijn of haar eigen verhaal. Mijn eigen binnenwereld is dermate complex dat ik het een ander niet aan zou willen doen om dit te communiceren. Sinds ik als beeldend kunstenares bezig ben noem ik mijn werk lyrisch expressief. Het is abstract met realistische details. Het zijn op zich staande werelden waarin je kunt verdwijnen.

Hoe heeft je werk zich ontwikkeld?

  • Mijn werk heeft zich al experimenterend ontwikkeld en doet dat nog steeds. Ik ben vaak verbaasd over de synchroniciteit in mijn leven, dat wat zich aandient als ik mijn focus daar op leg. Het heeft me al veel moois gebracht en het zal me in de toekomst ook nog veel moois brengen. Het is een vorm van intuïtie gekoppeld aan mijn gezonde verstand.
Jonaske de Ruiter Restructured #3

Werk je wel eens met andere kunstenaars? Uit welke disciplines komen zij? Wat is volgens jou het voordeel van samenwerken?

  • Gedurende mijn leven heb ik met enige regelmaat samengewerkt met kunstenaars, uit dezelfde en andere disciplines. Ik heb beeldbrief-correspondenties gevoerd, gesteggeld over thematieken en vormgeving en gezamenlijke exposities gemaakt. Sinds kort ben ik een samenwerking begonnen met een andere textielkunstenares. Het boeiende is dat ik door de ander toch weer op een nieuw been wordt gezet.
    Momenteel werk ik ook samen met een client-kunstenaar van de Stichting ateliers en galerie Leonardo da Vinci te Ermelo om te komen tot een kunstwerk voor de komende kunstroute. We zijn gekomen tot het thema ‘gedachtenstroom’ en we gebruiken de fotografie als medium. Dit is een heel boeiend proces omdat we allebei gedachtenstromen kennen maar die op een geheel eigen wijze ervaren.
    In een andere vorm, ik leer veel van mijn leerlingen die bij mij The Artist’s Way doen in groepsverband.

Welke tijdschriften lees je? Wat zijn je favoriete boeken of websites over textielkunst?

  • Ik heb geen abonnementen op tijdschriften, ik kijk regelmatig in de boekwinkel of ik een aansprekend tijdschrift vind. Dat kan gaan over textielkunst, over fotografie, over kunst in het algemeen en ik kijk veel naar Outsider-art. Ik schrijf voor het tijdschrift PArt van Special Arts Nederland en dat maakt dat ik regelmatig op zeer inspirerende plekken kom. Een boek dat ik de laatste tijd regelmatig pak is Stitch Stories van Cas Holmes. Daarnaast is Pinterest een bron van informatie en inspiratie.
Jonaske de Ruiter Aarden

Heb je een website?

 Waar kunnen we je werk binnenkort zien?

  • Momenteel zijn geen nieuwe exposities gepland. Het komen tot nieuwe exposities is één van mijn speerpunten voor het komend jaar. Door mijn vorige baan en vervolgens het gedurende lange tijden in Nepal verblijven als vrijwilligster hebben mijn externe acties stil gelegen. Ik ben dat nu weer met nieuwe energie aan het oppakken. Ik heb de afgelopen twee jaar met Huntenkunst meegedaan en ik heb de hoop dat ik ook voor 2019 weer uitgenodigd wordt.